Najbardziej znana prawda na rynku nieruchomości, przekazywana w książkach i na wykładach kolejnym pokoleniom adeptów pośrednictwa, zarządzania i wyceny nieruchomości wyróżnia trzy najważniejsze rzeczy na tym rynku. Są to (w takiej kolejności): lokalizacja, lokalizacja i ... lokalizacja.

Lokalizacja ma ogromne znaczenie dla wartości nieruchomości. Oprócz niej istnieje jednak wiele innych czynników, innych cech nieruchomości, które kształtują jej cenę lub wartość. Jedną z takich charakterystyk, z której wiele osób nie zdaje sobie sprawy jest piętro.

Hedonizm na rynku nieruchomości

Od jakiegoś czasu w naszym kraju na popularności wyraźnie zyskują metody wyznaczania cen nieruchomości, głównie mieszkań w oparciu o tzw. indeksy hedoniczne. Stanowią one narzędzie, które pozwala dokładniej mierzyć procesy zachodzące na rynku nieruchomości w porównaniu do dotychczas stosowanych najczęściej średniej lub mediany ceny. Te ostatnie bowiem mogą wprawdzie wskazać kierunek zmian na rynku, jednakże nie odnoszą się w żaden sposób do zmian jakościowych nieruchomości. Tymczasem u podstaw budowy indeksu hedonicznego leży założenie, że cena mieszkania jest sumą wartości poszczególnych jego cech. Wpływają na nią więc wszystkie jego atrybuty, jak powierzchnia, rozkład każdego pomieszczenia, usytuowanie okien, standard, lokalizacja samego budynku i jego otoczenie. Duży wpływ na zainteresowanie osób zastanawiających się nad zakupem nowego M, a przez to na jego cenę ma również piętro, na którym się ono znajduje. Wprawdzie nie można utożsamiać go z lokalizacją, jednakże kondygnacja i tak wydaje się bezpośrednio przekładać na cenę mieszkania.

Wielka płyta - parter najtańszy, a wyżej ?

Warto jednak zaznaczyć, że nie istnieje prosta zależność między piętrem a ceną lokalu mieszkalnego. Wszystko zależy od charakteru budynku, w którym jest on zlokalizowany. Inaczej ma się bowiem sytuacja w kamienicach i blokach z wielkiej płyty, a inaczej w obecnie stawianych przez deweloperów budynkach. Na osiedlach z wielkiej płyty mało popularny, a co za tym idzie relatywnie tani jest parter. Wieżowce z lat 70tych i 80tych ubiegłego wieku stoją zwykle na osiedlach charakteryzujących się ciasną zabudową i co z tym związane skupiają dużą liczbę ludzi na relatywnie małej przestrzeni. W takim scenariuszu mieszkanie na poziomie "zero" może być na co dzień po prostu niewygodne. Zwłaszcza zimą, kiedy to przez stosunkowo nisko usytuowane okna z ulicy lub sąsiedniego bloku dokładnie widać, co w danej chwili porabiają mieszkańcy takiego lokalu. Wydatnie ogranicza to poczucie prywatności. Na niższą cenę tak ulokowanych czterech kątów rzutują również względy bezpieczeństwa, co z kolei może mieć duże znaczenie w przypadku niektórych blokowisk cieszących się złą sławą. Dlatego na balkonach parterowych mieszkań nierzadko można spotkać kraty, które z drugiej strony, z punktu widzenia samych lokatorów na pewno nie poprawiają walorów mieszkania. Podobnie małym zainteresowaniem cieszą się jednostki mieszkalne zlokalizowane na ostatnim piętrze. W tym wypadku większość kupujących żąda niższej ceny, niejako rekompensując sobie w ten sposób chociażby możliwe problemy z przeciekającym dachem. Również konieczność każdorazowego korzystania z windy, nawet w celu wyrzucenia śmieci czy wyjścia na spacer z psem sprawiają, że nie jest łatwo znaleźć chętnych na tak usytuowane lokum. Na drugim biegunie znajdują się mieszkania zlokalizowane na niższych kondygnacjach. Na ogół najgłębiej trzeba sięgnąć do kieszeni w przypadku zakupu nieruchomości z pięter od pierwszego do trzeciego.

Więcej informacji: www.forsal.pl

/informacja z www.ign.org.pl/