c.d. artykułu "Kongres mieszkaniowy" z dnia 27.09.2011 r.

Wojna i okres okupacji niemieckiej przyniosły zagładę wielu spółdzielni. Obracano w gruzy domy i osiedla, mordowano działaczy. Istniejące zasoby mieszkaniowe, głównie na terenie tzw. Generalnej Guberni i rejonach przyłączonych do Rzeszy, przejmowały spółki niemieckie.

Największe straty przyniosła wojna Warszawie. Istniało tu – co zrozumiałe – największe skupisko spółdzielni mieszkaniowych. Okupanci utworzyli rejony administracyjne, na czele których stanęli zarządcy niemieccy pilnujący przestrzegania zakazów działalności spółdzielczej.
Siłą rzeczy działalność ta przeszła więc do podziemia. W WSM istniała np. tajna pracownia gromadząca architektów, urbanistów, ekonomistów, którzy opracowywali projekty odbudowy zarówno Warszawy, jak i całego kraju po zakończeniu wojny. Starano się też w rozmaity sposób ratować przed ostatecznym zniszczeniem mienie spółdzielcze, między innymi poprzez przeprowadzanie najpilniejszych prac remontowych.

c.d. artykułu "Osiedle wzór" z dnia 20.09.2011 r.

Idee spółdzielczości mieszkaniowej, kiełkujące w okresie zaborów i nabierające wyrazistych barw w okresie międzywojennym, najsilniej unaoczniły się podczas Pierwszego Polskiego Kongresu Mieszkaniowego. Został on zwołany na 17 i 18 grudnia w Warszawie. Inicjatorem tego spotkania "wszystkich ze wszystkimi", czyli ludzi realizujących na co dzień spółdzielcze zasady, było Polskie Towarzystwo Reformy Mieszkaniowej.

Uprzejmie informujemy, iż członkowie Rady Nadzorczej przyjmują w sprawach wniosków, skarg i zażaleń w każdy poniedziałek w godzinach od 15⁰⁰ do 16⁰⁰ w siedzibie Spółdzielni przy ul. Zawiszy Czarnego 8 w pokoju nr 52.

c.d. artykułu "Dwie drogi" z dnia 09.09.2011 r.

Ustawy i normy są jedynie aktami na papierze, dopóki nie zostaną skonfrontowane z rzeczywistością. Ich doskonałość – względnie braki – widać dopiero, mówiąc potocznie, w codziennym użytkowaniu, na konkretnych przykładach.

I taki przykład zaistniał, stając się swoistym wzorcem dla coraz liczniejszych wspólnot lokatorskich, co często podkreśla się w wielu publikacjach na ten temat. Mowa o założonej w grudniu 1921 roku Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej.
Owa to spółdzielnia stała się pionierem zmian w spółdzielczości mieszkaniowej, tworząc pierwszy w kraju model społecznego osiedla, rzucając reformatorskie wyzwanie innym wspólnotom lokatorskim, dotąd borykającym się z rozmaitymi wewnętrznymi i zewnętrznymi przeciwnościami.